हो माणूस आहे मी....(भाग - १ )

प्रश्नच नाही , आपण माणूसच आहोत. माणूस असल्यामुळे आपल्या वाट्याला आलेले सुख आणि दुखः मी दोन वेगवेगळ्या पद्धतीने दाखवायचा प्रयत्न केलाय.

एक म्हणजे माणसात असलेल्या बुद्धिमान, वैचारिक, सुंदर, आणि कलाकार असे गुण जे फक्त माणसांमध्येच असतात,त्यांचे वर्णन करणारी कविता. आणि दुसरी म्हणजे माणूस असून सुद्धा भोगाव्या लागणाऱ्या वेदना, कष्ट , सहनशीलपणा, आजार, मृत्यू, भूक, भीती अश्या गुणांचे वर्णन करणारी कविता. या दोन विषयांपैकी दुसऱ्या विषयावर असणारी हि कविता.

हो माणूस आहे मि..

समाजशील प्राण्याचं,

आणखी एक उदाहरण आहे मी..

हो माणूस आहे मि..

राज्य घटनेवर चालणारं,

आणखी एक प्यादं आहे मी

हो माणूस आहे मि..

अमानुष पणाच्या दडपशाही मधला

भयभीत स्पंदन आहे मी.

हो माणूस आहे मि..

भ्रष्टाचाराच्या काळोखात हरवलेला,

नागरिक आहे मी..

हो माणूस आहे मि..

स्वप्नांच्या आशेवर चालणारं,

आणखी एक घर आहे मी.

हो माणूस आहे मि..

कुटुंबाच्या चिंतेने झुरणारा,

आणखी एक कामगार आहे मी..

हो माणूस आहे मि..

एकतर्फी प्रेमात वाहणारा..

आणखी एक झरा आहे मी..

हो माणूस आहे मि..

अर्धवट संपलेल्या खेळामधला,

बाहुला आहे मी.

हो माणूस आहे मि..

मरणरुपी सीमा असलेला,

भ्याड जीव आहे मी

हो माणूस आहे मि..

पावसात हरवलेला,

अश्रू आहे मी..

हो माणूस आहे मि..

निराधार उपाशी पोटामधला,

वणवा आहे मी...

हो माणूस आहे मि..

असत्याच्या आवाजाखाली दबलेला,

सत्य आहे मी...

हो माणूस आहे मि..

कर्तव्याच्या ओझ्याखाली दबलेला ,

प्राणी आहे मी

हो माणूस आहे मि..

आजाराच्या फेऱ्या मारणारा

स्वास्थ्य आहे मी ..

हो माणूस आहे मि..

प्रश्नांच्या चक्रव्युहात अडकलेला

योद्धा आहे मी.

क्षीण , उपाशी , मोहलेला स्वार्थ आहे मी..

हो माणूस आहे मि..